|
|
Op deze pagina wordt stilgestaan bij het verschijnsel 'gen-technologie' en hoe zich dat verhoudt met de informatie die de basis vormt voor dit centrum (voor meer hierover zie de informatielijn). Het ascentieproces zou de mogelijkheid bieden om toegang te krijgen tot informatie die vele millenia lang verstopt zou zijn geweest. Door middel van een gedisciplineerde zelf-zuivering komt er stapsgewijs allerlei informatie binnen afkomstig uit je eigen jeugd, je eigen gezin van herkomst, je voorouders teruggaand tot tijden waarin mensen een veel hogere bewustzijnstoestand zouden hebben gehad (zie 'Evolutietheorie en het Ascentieconcept'). De informatie die op deze wijze weer 'opgehaald' zou zijn verschaft ons een interessante blik op ons genetisch materiaal, het experimenteren met genetisch materiaal en de flexibiliteit van onze genen. Wat zou namelijk het geval zijn? Mensen zouden in hun oorspronkelijke toestand (voordat we genetisch gedegeneerd zouden zijn tot dat we nu geworden zijn) een bewustzijnsnivo én een genetisch pakket hebben gehad dat ieder mens in staat zou hebben gesteld om zelf door het richten van bewustzijn genetische veranderingen in het eigen lichaam aan te brengen. Er zou hier een mechanisme werkzaam zijn dat bestaat uit een keten die begint met de intentie om een bepaalde (lichamelijke/genetische) verandering te willen realiseren. Deze intentie zou vervolgens een bepaalde intelligentie aansturen die het vermogen zou hebben om het niet fysieke DNA aan te passen aan de wens. Op dit nivo wordt er als het ware nieuw DNA in elkaar geknutseld. Via het etherische DNA zou dan uiteindelijk de informatie in het fysieke lichaam doordruppelen. De kern van deze aanpak is dat de mens via gedachten en intenties een proces in gang zet dat leidt tot genetische veranderingen, waarbij er geen microscoop of genetisch pincetje aan de pas komt. Dit zou ooit niet meer dan een natuurlijk proces geweest zijn; een proces dat we in de loop der millenia zouden zijn vergeten. De intentie is de oorzaak die op allerlei niet-fysieke niveaus DNA-veranderingen bewerkstelligt, welke vervolgens in het fysieke terechtkomen. Het fysieke DNA is hierbij een soort schaduw van de werkelijke blauwdruk. Hoe anders is de huidige benadering in de wereld van het genetisch onderzoek. Hier wordt namelijk alleen op fysieke, microscopische wijze geknutseld en gestoeid met allerlei DNA-segmenten. Via 'trial and error' worden er zo allerlei ontdekkingen gedaan welke leiden tot fysieke veranderingen. Vanuit het ascentiekader zou je kunnen stellen dat er aan de schaduw gewerkt wordt, zonder de blauwdruk zelf te veranderen. Dit zou niet de natuurlijke gang van DNA-verandering zijn, welke immers in het fysieke zou neerdalen vanuit een idee via veranderingen op blauwdruk-nivo, welke zich op etherische niveaus zou bevinden. Wellicht valt dit blauwdruk-nivo van het DNA te vergelijken met de morpho-genetische velden waarover Rupert Sheldrake heeft geschreven. Op die pagina staat deze beschrijving: "In dit model worden groeiende organismen gevormd door velden die zowel binnenin als buiten hen zijn. Velden, die in zekere zin, de vorm van het organisme in zich hebben...Als een eik zich ontwikkelt wordt de eik geassocieerd met een eikveld, een onzichtbare organiserende structuur welke de ontwikkeling van de eik structureert. Het is als een soort sjabloon of mal voor de vorming van de eik." (vertaling) Als je het fysieke DNA zou zien als het zandgebakje, dan is het 'etherische/onzichtbare' DNA te vergelijken met het vormpje waarin je het zand giet. De huidige wetenschappelijke aanpak zou dan te vergelijken zijn met het veranderen van het zandgebakje, terwijl de meer natuurlijke weg van DNA-verandering zou liggen in het veranderen van het zandvormpje, van de blauwdruk. Toch lijkt er ook enige wisselwerking te zijn tussen de veranderingen op het fysieke DNA-nivo en het nivo erboven. Er zou hier echter ook een gevaar in schuilen. Vooral het vermengen van DNA van verschillende soorten zou op 'blauwdruknivo' kunnen leiden tot vervormingen waarbij bepaalde stukken van de 'mal' van de ene soort zich zouden kunnen vermengen met bepaalde stukken van een andere 'mal'. Omdat er van iedere soort maar één mal is, zou dat grote consequenties kunnen hebben. Stel je voor dat je stukken DNA van een varken plaatst in het DNA van een mens. Dit zou tot veranderingen op 'malnivo' kunnen leiden, met het risico dat voor alle varkens en alle mensen er een gedeeltelijke versmelting zou kunnen optreden. Ik weet niet wat dat voor gevolgen zou kunnen hebben, maar laat je fantasie maar eens los op het combineren van menselijke blauwdrukken met varkensblauwdrukken. Misschien ontwikkel je zo wel mensen die graag in de modder willen rollen, en varkens die wel eens een boekje zouden willen lezen. Of varkens die mensennieren ontwikkelen en mensen die een varkensneus krijgen. Alle gekheid op een stokje. Vanuit dit kader denkend weet je gewoon maar niet wat de effecten zouden kunnen zijn op de werkelijke niet-fysieke blauwdruk waarop het fysieke DNA zich baseert. Het is vanuit dat standpunt dan ook niet aan te raden om veel in het 'schaduw-DNA' te rommelen, waarbij het vooral gevaarlijk zou kunnen worden indien het DNA van verschillende soorten met elkaar vermengd zou worden. De kans is groot dat we niet precies weten waar we nu eigenlijk mee bezig zijn door met een beperkt bewustzijn te wroeten in de DNA dat wellicht inderdaad eerder het gevolg is van ander DNA. Wellicht is het verstandiger om ervoor te zorgen dat we het bewustzijn van weleer proberen terug te winnen om dan op 'blauwdruknivo' bewust aan het veranderen te gaan. De veranderingen vallen dan gewoon het fysieke DNA binnen. Misschien lijken we nu wel op een stel holbewoners die proberen een TV-programma te veranderen door aan allerlei uitzendmasten te gaan zitten knutselen met een geavanceerde set schroevendraaiers. Aanvulling September 2007: In een BBC-artikel genaamd 'Human-Animal'-embryo Green Light' wordt gesproken over de toestemming om dierlijk DNA met menselijk DNA te combineren. Eventuele embryos zouden na 14 dagen worden vernietigd. |
