|
|
Zoals geschreven in het Engelstalige artikel Masters and Slaves lijk ik allerlei ontwikkelingen te zien in de wereldpolitiek en de manier waarop de maatschappij kijkt naar verschillende zaken. Voor een uitgebreid verhaal over zaken als Irak, Amerika, Israel, Iran, Noord-Korea en de atoombom verwijs ik graag naar dat artikel. Het idee van moderne slavernij is al veel eerder aan bod gekomen binnen de informatielijn van deze site. Tot op heden heb ik deze lijn beschermd, in die zin dat je toch een aardige doorzetter moest zijn om tot deze informatielijn door te dringen welke inmiddels uit 63 pagina's bestaat die nauwkeurig een beeld vormen van de verschillende aspecten van dit zogenaamde 'ascentieproces' dat plaats aan het vinden zou zijn. We zijn nu een aantal jaar verder en ik ben wat soepeler geworden in het toegankelijk maken van het geheel. Nog steeds denk ik dat het verstandig is om in het begin te beginnen, maar als je daar niet het geduld of de tijd voor hebt dan kun je ook met je neus midden in de ascentieboter vallen door midden in het 'boek' te beginnen met lezen. In het kader van het huidige onderwerp wordt er dan ook verwezen naar allerlei pagina's binnen deze informatielijn, iets wat vroeger uit den boze zou zijn gewezen, maar tijden veranderen en ik doe er graag aan mee. Het gevolg is wel dat sommige veronderstellingen binnen dit ascentiekader nogal vreemd op je dak kunnen vallen, maar zo zij het dan: mocht het je niet bevallen of mocht het teveel botsen met je eigen realiteitskader dan is wegklikken een kleine moeite. Ieder zijn ding en laten we elkaar wat dat betreft goed met rust laten.
VERANDERING VAN REALITEITSPERSPECTIEF
Ik heb het dan vooral over het belang van datgene wat we in ons hoofd hebben. Ik heb het dan niet zozeer over die hersenmassa, maar vooral over de gedachten die we met ons meedragen. In mijn wereldbeeld ben ik steeds meer gaan accepteren dat het juist de gedachten zijn die bepalen hoe we onze realiteit zien. Dit is ogenschijnlijk niet zo wereldschokkend, maar als je daar de lichamelijke component aan toevoegt, met daarbij het flexibele perspectief op onze genen dan wordt het mogelijkerwijs toch wat interessanter. Ik ben steeds meer waarde gaan hechten aan de mogelijkheid dat je gedachten zijn als een stemvork: je gedachten hebben een bepaalde kleur of vibratie of hoe je het ook noemen wil, die een groot effect hebben op de algehele toestand van je lichaam. Je zou zelfs kunnen veronderstellen (zie Thought Form Rating Scale) dat er bepaalde gedachten zijn die ronduit ziekelijk werken op je biologie en gedachten die eerder gezondmakend werken. Binnen het ascentiekader zou je kunnen spreken over een soort spectrum dat zich uitstrekt van aan de ene kant vervormde, schadelijke gedachtenlijnen tot aan de andere kant uiterst harmonieuze en schadeloze, onschadelijke (of harmless) gedachtenlijnen.
SPECTRUMVERSCHUIVING
Binnen dit kader hebben gedachten een zeer cruciale en ook scheppende rol. Als je bepaalde dingen denkt en als waar accepteert in je wereld dan is dat ook een realiteit voor je. De kracht van deze gedachten die je in je systeem toelaat zou zelfs zo groot zijn dat een stijgend planetair vibratieniveau er niet tegen kan opboksen: je behoudt de vrijheid om zelf je eigen 'gedachtenfrequentie' uit te zenden. Er zou echter wel een probleem ontstaan in die zin dat de biologie er niet zo blij mee is als je door blijft gaan met het uitstoten van vervormde gedachtenlijnen omdat er een toename van verschil zou ontstaan met de omgeving, de natuur, de aarde. Omdat de Aarde toch wat meer gewicht in de schaal te leggen heeft zou het uiteindelijke effect ook vooral zijn dat het lichaam in zekere zin het gaat begeven als het niet de kans krijgt zich aan te passen. Dat zou je zelf vooral in de hand hebben. In een van de onderzoekspagina's wordt dan ook bekeken in hoeverre dit proces zich aan het afspelen is: is er inderdaad sprake van een toename aan ziektes en sterfgevallen en daardoor zelfs een afname van de wereldbevolking (zie onderzoeksvraag 26)? Omdat we het met zijn allen vaak zo druk hebben met onze dingen is het niet eenvoudig om je oor even te luister te leggen bij jezelf waardoor de kans groot is dat we volledig doof blijven voor dit soort mogelijkheden en pas wakker geschud worden als we geconfronteerd worden met ziekte of dood om ons heen.
MAATSCHAPPELIJKE VERSCHUIVINGEN
Binnen deze site is gesproken over een reeks van zogenaamde 'kleinhouders' die je zou kunnen zien als denkstijlen die ervoor zorgen dat we vooral ongezonde gedachtenlijnen blijven uitzenden en daardoor ook relatief zwak blijven. Druk maar eens op de duim in de balk hiernaast om hierover wat meer te lezen (of lees het eerder genoemde 'masters and slaves'-artikel). Vooral wat jongere mensen zouden eerder geneigd zijn om te luisteren naar wat hun biologie hun probeert te vertellen: zij worden anders eerder doodziek of gestoord van het vervormde en vrij schadelijke wereldperspectief dat zij van hun ouders of van de volwassenen over het algemeen krijgen aangereikt. Hierbij kun je denken aan zaken als het belang om je land te dienen (zie ontwikkelingen Irak/Afghanistan/Israel-Libanon), het belang van macht hebben en het ophemelen van hebzuchtige principes tot standaard (zie onze economische principes) en bijvoorbeeld het belang van het verzamelen van allerlei luxe-artikelen en eigendommen. Met vreugde lees ik dan ook over machtswisselingen in Zuid- en Midden Amerika waar de voormalige uitgebuite populatie zelf mensen uit hun midden als president kiezen. Presidenten die durven een vuist te maken naar de kapitalistische uitbuitingspraktijken van veel multinationals en daarbij streven naar het opheffen van de uitbuitingspositie van het volk. Niet alleen zie ik deze beweging aan de andere kant van de Atlantische oceaan, maar ook hier in het Westen lijkt er langzaam maar zeker van alles te veranderen in de manier waarop we kijken naar de wereld en wat we belangrijk vinden. Een van de grootste pijlers die wellicht een hoog vervormd karakter met zich meedraagt, namelijk onze arbeidersmoraal, begint aan populariteit in te boeten. Het staat nog in de kinderschoenen maar het lijkt toch langzaam door te breken dat mensen beginnen te beseffen dat een fulltime werkweek toch wel heel levenstijd wegneemt uit andere zaken in de privésfeer. Onze huidige maatschappij is vooral ingesteld op werken (zie Ascentie en Werk. Onze kinderen worden naar school gebracht en toegewerkt naar een goede baan als het ultieme doel. We zadelen onze kinderen op met ideeën dat werken heel belangrijk is en als je niet werkt dan ben je lui of dan 'zit je (passief) thuis op de bank' om te benadrukken dat eigenlijk alleen werken een echt zinvolle tijdsbesteding is en dat de rest 'vrije tijd' is waarin je wat minder belangrijke dingen kunt doen. De politiek zit ook nog sterk in deze gedachtensfeer te denken met het extra aantrekkelijk maken van kinderopvang zodat nog meer mensen nog langer kunnen werken. In mijn ogen zijn dit stuiptrekkingen van een ineenstortende gedachtenvorm waarop we later met een glimlach zullen terugkijken. Wellicht hoeft het niet zo lang te duren voordat we gaan inzien dat er een oneindige wereld aan mogelijkheden opengaat als we werk wat meer naar de achtergrond schuiven en onze vrijetijd niet alleen gaan beleven als meer tijd om televisie te kijken of om op internet te surfen, maar dat we nieuwe mogelijkheden gaan ontdekken om de vele sluimerende potenties die in ons zitten te activeren. Een dergelijke benadering zou vele malen gezonder zijn dan onze huidige jachtige focus op het werken waarbij we blind lijken te zijn voor dingen die wellicht veel belangrijker zijn. Dat we ons meer richten op 'genoeg is genoeg' in plaats van 'hoe meer hoe beter'. In dit kader bekijk ik dan ook het teletekstberichtje dat ik vandaag las, waarin een onderzoek van uitzendorganisatie Manpower wordt beschreven: 113 Teletekst wo 08 nov |
